31/05/2016
Radyoloji teknisyen ve teknikerlerinin haftalık mesai saatlerinin 25 saatten 35 saate yükseltilmesi, devlete bağlı olan bazı hastanelerin radyoloji birimlerinin hizmet satın alma yöntemiyle özel sektöre verilmesi; sağlık bakanlığının KPSS ile yaptığı alımlarda radyoloji teknisyen ve teknikeri sayısının her geçen gün biraz daha düşmesine neden oldu.
Plansız bir şekilde, istihdam ihtiyaçları hesaplanmadan açılan sağlık meslek liseleri ile sağlık hizmetleri meslek yüksek okullarının her yıl yüzlerce mezun vermesi ve bazı özel hastanelerin kaçak yollarla diplomasız insanları radyoloji birimlerinde çalıştırması; zaten devlette işe girme umutları giderek azalan radyoloji (tıbbi görüntüleme) mezunlarının özel sektörde iş bulma umutlarını da her geçen gün biraz daha düşürdü.
Ortalıkta boşta gezen radyoloji mezunlarının çoğalmasıyla birlikte; radyoloji çalışanları kapitalizmin çarkları arasında ezilerek radyasyon kölelerine dönüştürülüyor. Her gün iş yükleri biraz daha artarken aldıkları para azalıyor, özlük hakları gasp ediliyor.
Özel sektörde çalıştıkları zaman, daha fazla çalış, daha az para iste, daha az izin kullan yoksa “boşta gezen radyoloji mezunu çok, onlardan birini alır seni kapının önüne koyarım” denilerek kalplerine “işten atılma korkusu” yerleştirilen radyasyon emekçileri; düşünemeyen, itiraz edemeyen, haklarını isteyemeyen kölelere dönüştürülüyor her geçen gün.
Ticarileştirilmiş sağlık sisteminde hizmetin niteliğinden çok karlılığına bakılırken; gerekli gereksiz birçok radyolojik tetkik yapılıyor. Hastaların ya da çalışanın aldığı radyasyon kimsenin umrunda değil. Radyasyonu vitamin zanneden bir zihniyetin eseri bunlar.
Her yıl, radyasyonla çalışan bir çok sağlıkçıyı kanserden ve meslek hastalıklarından kaybediyoruz. Birçok radyasyon emekçisi de radyasyona maruz kalma nedeniyle çeşitli hastalıklardan dolayı tedavi görüyor, yaşamlarını bu hastalıklarla mücadele ederek sürdürmek zorunda kalıyor ama kimsenin umrunda değil.
Radyoloji çalışanları artık daha fazla köleleşmek istemiyor, kendilerinin de insan olduğunu birilerinin hatırlamasını bekliyor. İkinci sınıf vatandaş değil, herkes gibi bu ülkenin vatandaşı olduklarının hatırlanmasını bekliyor.
|
|